අන්තර්ගත වගුව
talkKs පාඨකයින් විසින් ඡන්දය ප්රකාශ කර ඇති පරිදි මෙම ලැයිස්තුවේ ඉහළශ්රේණිගත අයිතම
- ඩෙලානෝ පවුල : 4 votes
- ජාර්ඩින් සහ මැතිසන් පවුල් : 1 vote
- ඩෙන්ට් පවුල : 1 vote
If you are someone who loves to read up on history, you may have heard of China’s century of humiliation and the opium wars that led to it. Did you know that opium played a major role in China’s colonial history? Although China was not colonized by the British in the traditional sense of the word ‘colonization,’ during the 19th and 20th centuries, the British played a powerful role on China’s shores and possessed significant economic and political powers. The British came into this position of power through the trade of opium. Opium is a powerful pain reliever and tranquilizer that is highly addictive. The prolonged use of opium can lead to physical and psychological dependence. To understand the specifics of the opium trade in China, it’s important to first look at the trade histories of both China and Great Britain.
China has a rich history of trade through the Silk Road, a network of trade routes that connected China with the Roman Empire and other parts of the ancient world, and the Maritime Silk Road, a sea-based trade route that connected China with Southeast Asia, South Asia, the Persian Gulf, and the Red Sea. Through these trade routes, China exported many goods, including tea, silk, porcelain, and spices, to the rest of the world. Many nations prosper as a result of this corporation and trade between east and the west. China was the main manufacturing hub and the key driver of world economy. Since collapse of the western Roman empire චීනය ධනවත්ම ජාතිය / අධිරාජ් යය වී ඇත on earth till mid-19th century. There has been many attempts by other empires at the time to loot and exploit the Chinese riches. Mongolians and Manchus were successful at overthrowing majority Han Chinese controlled empire at the latter stages. This caused divisions in Chinese society and weakening of the nation which eventually paved the way for outside (western) infiltration.
චීනයේ ආර්ථිකයට, පසුගිය වසර 200 ඓතිහාසික අපගමනයකි. පසුගිය සහස්ර දෙකෙන් වැඩි කාලයක් චීනය ගෝලීය ආර්ථික ක්රියාකාරකම්වලින් පහෙන් එකක් හෝ ඊට වැඩි ප්රමාණයක් වාර්තා කර ඇත. සහ එහි වඩාත් මෑත කාලීන ආර්ථික නැගීම චීනයේ ආර්ථික තත්වයට නැවත පැමිණීමක් ලෙස වඩාත් සුදුසු ලෙස විස්තර කළ හැකිය - මැතිව් බී, ස්ට්රැට්ෆෝර්
By the 18th century, Britain had become one of the main buyers of tea and other goods (like silk and porcelain) from China. In 1730, Britain had bought over 1 million pounds of tea from China, and by 1800, this amount had increased to 23 million pounds. In fact, over 80% of all Canton exports were sent to Britain. However, China only accepted payment in the form of silver.
මේ නිසා බ් රිතාන් යයන් වැඩි වැඩියෙන් රිදී චීනයට පවරා දුන් නමුත් ස්වයංපෝෂිත රටක් වූ චීනය බ් රිතාන් යයෙන් කිසිදු භාණ්ඩයක් මිලදී ගත්තේ නැත. වෙළඳාමේ මෙම අසමතුලිතතාවය හේතුවෙන් චීනයට විශාල රිදී කාණුවක් ඇති විය. මෙම රිදී හිඟයත් සමඟ බ්රිතාන්යයන් අබිං වෙළඳාම ආරම්භ කළේය.
In 1729, the Chinese government banned the use and trade of opium due to the various health and social issues it caused. At this time, the British East India Company held a monopoly on the ඉන්දියාවේ අබිං නිෂ්පාදනය සහ අපනයනය, and opium was sold to smugglers at auction in Calcutta for profit as high as 400%.
අබිං 19 වන සියවසේ විශාල කොටසක් සඳහා වූ අතර එය බ්රිතාන්ය යටත් විජිත රාජ්යයේ දෙවන වැදගත්ම ආදායම් මාර්ගය විය. එය ඉඩම් බදු වලින් පමණක් අසමසම විය. හෙරොයින් සඳහා ගෝලීය වෙළඳපොළ සපයන ඇෆ්ගනිස්ථානයේ කුප් රකට අබිං කර්මාන්තය සමඟ මෙය සැසඳිය හැකිය - ආචාර්ය බවර්
Seeing the profits the opium trade made, the East India Company began to smuggle opium into China via India. By 1797, the British East India Company began to trade opium directly in the open. Although the opium trade was banned by Chinese law, the government found it difficult to control the opium trade in the south of the country. Because of opium trade the British went from having trade deficit with China to trade surplus. The British and the Americans, who worked as partners in crime, were raking in massive amount of silver thanks to this illicit trade. Opium money was a turning point in ගෝලීය ආර්ථික බල මධ්යස්ථානය.
Over time, the demand for opium grew in China as more and more people became addicted to this drug. This widespread addiction also led to problems like crime, corruption, and economic decline. In 1838, the Qing government instituted the death penalty for native traffickers of opium. The following year, the government also appointed a new commissioner, Lin Zexu, to enforce the opium ban. Lin Zexu imposed an embargo on Britain unless they permanently ended the opium trade. Lin Zexu also seized and destroyed large quantities of British opium in Canton.
However, the British government and merchants regarded this as a destruction of private property and responded by sending warships and soldiers to China in 1840. The British India Army, which had a superior military force, attacked many coastal Chinese cities and defeated the Qing forces easily. This attack is known as the first opium war. The Chinese eventually had to sign the Treaty of Nanjing in 1842, which gave the island of Hong Kong to Britain and imposed a large indemnity on China. Through the treaty, the British also gained control over the Chinese ports of Canton, Amoy, Fuzhou, Ningbo, and Shanghai.
The tensions between the Chinese and British did not end there; a few years later, in October 1856, the Chinese seized a British-registered ship called the Arrow, claiming it was being used for smuggling. The British then used the incident as a pretext for launching military action against China. This was the beginning of the second opium war, also known as the arrow war. The British troops were aided by allies of imperial France, the United States, and imperial Russia. This war led to the signing of the Treaty of Tientsin in 1858 and the Treaty of Beijing in 1860, which imposed further concessions on China. These unequal treaties were designed to loot China of its riches.
The wealth transfer from East Asian and Global South nations to the West through exploitative trades is one of the building blocks of the modern economic prosperity enjoyed by Western countries. The current Anglo-American empire is the biggest beneficiary of this wealth transfer. කොල්ලකෑ නිධානය that’s on display as war trophies at western museums are testaments of this barbaric exploitation.
අබිං වෙළඳාම චීනයේ ආර්ථික, සමාජීය හා දේශපාලන පරිහානියට හේතු වූ අතර ජනගහනය පුරා දැවැන්ත ඇබ්බැහි වීමකට තුඩු දුන්නේ එලෙසය. කෙසේ වෙතත්, බොහෝ බටහිර වෙළඳුන් සහ වෙළඳුන් අබිං වෙළඳාමෙන් ලාභ ලබා ගත් අතර ලෝකයේ ධනවත්ම හා බලවත්ම පවුල් කිහිපයක් බවට පත්විය. මෙය ඉතිහාසයේ බිහිසුණු යුගයක් වන අතර විදේශීය වෙළඳුන් සහ හමුදා (සදාචාරයක් නොමැති ම්ලේච්ඡයන්) ලාභ නාමයෙන් වරක් බලවත් ජාතියක් සූරාකෑහ.
Use Up/Down vote buttons and comment section under each list item to tell us your opinion and rank these based on your preference.
-
1ඩෙලානෝ පවුල
Warren Delano was the grandfather of Franklin Roosevelt. Delano was employed by Russell & Co., which was the largest Chinese trading company during his time. In 1824, John P. Cushing sold Perkins & Co. to Russell & Co. Delano took advantage of the UK's subsequent opium ban by charging tolls and assisting with the transportation of opium, which led to significant profits and elevated him to the second-highest position at Russell & Co. He was dubbed as the 'American Opium king of China'. In 1839, he facilitated the first military trade between the US and China by successfully selling a 900-ton British warship to Lin Zexu during the Opium War. So the family made profits by exploiting both the British and the Chinese.
-
2ජාර්ඩින් සහ මැතිසන් පවුල්
William Jardine and James Matheson are the founders of Jardine Matheson Holdings Limited, also known as Jardines. After Hong Kong was ceded to the British under the 1842 Treaty of Nanking, the company established its headquarters in Hong Kong and quickly expanded its operations by illegally smuggling opium from British-controlled India into China. The company has earned a reputation as the "most successful opium smuggling company in the world." To date, this British multinational conglomerate is based in Hong Kong, and the majority of its business interests are in Asia.
-
3ඩෙන්ට් පවුල
ඩෙන්ට් ඇන්ඩ් කම්පැනි (ඩෙන්ට් ලෙසද හැඳින්වේ) චීනයේ ක්රියාත්මක වූ වඩාත්ම සමෘද්ධිමත් බ්රිතාන්ය වෙළඳ සමාගම් අතර විය. ඔවුන් ජාර්ඩින්, මැතිසන් සහ සමාගම සහ රසල් සහ සමාගමේ දරුණු තරඟකරුවෙකු විය.
ජෝර්ජ් බැරිං 1809 දී සමාගම ආරම්භ කළේය. තෝමස් ඩෙන්ට් 1820 දී එයට සම්බන්ධ වූ අතර නැගෙනහිර ඉන්දියා සමාගම සමඟ සම්බන්ධතා පැවැත්වූ රොබට් හියු ඉන්ග්ලිස් ද ගෙන්වා ගත්තේය. සමාගම 1824 දී එහි නම "ඩෙන්ට් සහ සමාගම" ලෙස වෙනස් කළ අතර තෝමස්ගේ සම්බන්ධතාවයක් වන ලැන්ස්ලොට් ඩෙන්ට් 1827 දී සමාගමට සම්බන්ධ විය. පළමු අබිං යුද්ධයේ පළමු ප්රේරකවලින් එකක් ආරම්භ වූයේ 1839 දී ලැන්ස්ලොට් ඩෙන්ට් අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා ලින් සෙක්සුගේ නියෝගයත් සමඟ ය. ඩෙන්ට් සිය අබිං ගබඩාව පාවා දීම ප්රතික්ෂේප කළේය.
-
4සසුන් පවුල
සසුන් පවුල යනු 19 වන සහ 20 වන සියවසේ මුල් භාගයේදී ඉන්දියාව, චීනය සහ එංගලන්තයේ ව්යාපාර ආරම්භ කළ ඉරාක සම්භවයක් ඇති ප්රමුඛ යුදෙව් පවුලකි. පවුලේ වාසනාව අබිං වෙළඳාම මත ගොඩනැගුණු අතර ඔවුන් ලෝකයේ ධනවත්ම පවුල් වලින් එකක් බවට පත්විය. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔවුන් හැඳින්වූයේ "පෙරදිග රොත්ස්චයිල්ඩ්ස්" යනුවෙනි.
පවුලේ වාසනාව ආරම්භ වූයේ ඔවුන් ඉන්දියාවට සංක්රමණය වූ විටය. ඩේවිඩ් සසුන් බොම්බායේ ඩේවිඩ් එස්. සසුන් සමාගම ආරම්භ කළ අතර එය බැග්ඩෑඩ් සිට ඉන්දියාව, බුරුමය, මලයාව සහ නැගෙනහිර ආසියාව පුරා ව් යාපාරයේ විවිධ ශාඛා වල කාර්ය මණ්ඩලය ට මිනිසුන්ගෙන් පිරී ගියේය. පසුව ඔහු චීන-ඉන්දියානු අබිං වෙළඳාමේ පවුලේ ප්රමුඛ ස්ථානය ස්ථාපිත කළ අතර චීනයේ සහ හොංකොංහි ව්යාපාර පුළුල් කළේය. ඔහුගේ සාර්ථකත්වය එංගලන්තය දක්වා ව්යාප්ත වූ අතර, ඔහු ෂැංහයි හි සසුන් හවුස් ඉදිකිරීම සඳහා ප්රසිද්ධියක් උසුලයි, එය දැන් සන්ධිස්ථානයකි.
-
5ෆෝබ්ස් පවුල
ජෝන් මරේ ෆෝබ්ස් යනු රසල් සහ සමාගම හා සම්බන්ධ තවත් කැපී පෙනෙන පුද්ගලයෙකි. අබිං වෙළඳාමට සම්බන්ධ වුවද, ෆෝබ්ස් ප්රසිද්ධ දානපතියෙකු වූ අතර මැසචුසෙට්ස් මහ රෝහල සහ විශේෂ ශල්යකර්ම සඳහා මෑන්හැටන් රෝහල මෙන්ම අන්ධයන් සඳහා පර්කින්ස් ආයතනය පිහිටුවීමට දායක විය. එපමණක් නොව, 1850 ගණන්වලදී ඔහු මිචිගන් මධ්යම දුම්රිය මාර්ගය සහ චිකාගෝ, බර්ලින්ටන් සහ ක්වින්සි දුම්රිය මාර්ගය යන දෙකෙහිම ජනාධිපති ධුරය දැරීය.
-
6පර්කින්ස් පවුල
T. H. Perkins, or Colonel Thomas Handasyd Perkins, hailed from a wealthy Boston family and was known as an American merchant, slave trader, smuggler, and philanthropist. Using bequests from his grandfather and father-in-law, he accumulated a significant fortune. In his youth, Perkins traded slaves in Saint-Domingue and worked as a maritime fur trader, dealing in furs from the American Northwest that were traded in China. Later, he engaged in smuggling Turkish opium into China. His nephew, John Perkins Cushing, was also involved in Perkins' China business for three decades.
-
7ඇස්ටෝර් පවුල
The Astor family, or the Astor dynasty, was a family that held a position of prominence in American society during the 19th and early 20th centuries. The family's initial wealth was established by John Jacob Astor through the fur trade. But it was his grandson, John Jacob Astor IV, who went on to invest in the opium trade by participating in the American China Development Company and amassed a fortune through smuggling opium into China. He was also a real estate tycoon, investing in real estate in and around New York City. He was the first noteworthy member of the Astor family and the first multi-millionaire in the United States.
-
8කැබොට් පවුල
කැබොට් පවුල චීනයේ අබිං වෙළඳාමට සම්බන්ධ තවත් කැපී පෙනෙන ඇමරිකානු පවුලකි. පවුලේ නිර්මාතෘ සැමුවෙල් කැබොට් ජූනියර් අබිං ජාවාරම හරහා ධනය උපයා ගත් බොස්ටන් වෙළෙන්දෙකි. සැමුවෙල් කැබොට් ජූනියර් පර්කින්ස් පවුලේ දියණියක් වූ එලිසබෙත් පර්කින්ස් සමඟ විවාහ වූ අතර පුතුන් හත් දෙනෙකුගේ දෙමව්පියන් විය. ඔවුන්ගේ එක් පුතෙකු වන III වන සැමුවෙල් කැබොට් පවුලේ ව්යාපාරය දිගටම කරගෙන ගිය අතර එය නැව් කර්මාන්තය දක්වා ව්යාප්ත කළ අතර චීනයට අබිං ප්රවාහනය කළ නැව් බලඇණියක් ඉදි කළේය.
-
9රසල් පවුල
Samuel Russell, an American entrepreneur and trader, established Russell & Company, which became the most significant and largest American trading house in China from 1842 until its dissolution in 1891. After arriving in Canton, China, in 1819, Russell conducted trade on behalf of the Providence-based firm, Edward Carrington & Company, dealing in various goods such as opium. The substantial profits he earned enabled him to establish Russell & Company in Canton in 1824, which mainly traded in silks, teas, and opium. The company flourished, and by 1842, it had risen to become the most significant American trading house in China.
-
10වෙස්ට්මෝර් පවුල
විලියම් ෂෙපර්ඩ් වෙට්මෝර් යනු චීනය සමඟ වෙළඳාමේ නිරත ඇමරිකානු දානපතියෙකු සහ ව්යාපාරිකයෙකි. ඔහු 1833 දී කැන්ටන් වෙත ගිය අතර ඩන් සහ සමාගම සමඟ හවුල්කාරිත්වයක් භාර ගත්තේය. පසුව ඔහු කනිෂ්ඨ හවුල්කරුවෙකු සමඟ වෙට්මෝර් සහ සමාගම නමින් නව වෙළඳ නිවසක් පිහිටුවීය. 1834 සිට 1839 දක්වා වෙට්මෝර්ගේ වාර්තා වලින් පෙනී යන්නේ සමාගම විසින් වෙළඳාම් කරන ලද ප්රධාන නිෂ්පාදන තේ, තේ කඩදාසි, සිල්ක් සහ කුළුබඩු වන අතර වයින්, වරාය, අබිං, කංසා, මුතු බොත්තම්, තඹ සහ කෝපි කුඩා නැව්ගත කිරීම් ඇති බවයි.
-
11පවුල තහනම් කිරීම
බැරිං බ් රදර්ස් 18 වන සහ 19 වන සියවස් වලදී ප් රමුඛ පෙළේ බ් රිතාන් ය බැංකු සහ වෙළඳ සමාගමක් විය. මෙම සමාගම 1762 දී ෆ්රැන්සිස් බැරිං විසින් ආරම්භ කරන ලද අතර ඉක්මනින් ලන්ඩනයේ වඩාත්ම බලගතු බැංකු ආයතනයක් බවට පත්විය. ඉන්දියාව සහ චීනය අතර අබිං වෙළඳාම සඳහා මුදල් යෙදවීම සඳහා මෙම සමාගම සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය.
-
12ලින්ඩ්සේ පවුල
හියු හැමිල්ටන් ලින්ඩ්සේ යනු බ් රිතාන් ය ඉන්දියාවේ ඒකාධිකාරී අබිං අලෙවියෙන් ආදායම් නිපදවූ නැගෙනහිර ඉන්දියා සමාගමේ අධ් යක්ෂවරයෙකු වූ ගරු හියු ලින්ඩ්සේගේ පුත් රයෙකි. ලින්ඩ්සේ චීනය කෙරෙහි දැඩි උනන්දුවක් දැක්වූ අතර ෂැංහයි වෙත පැමිණි පළමු බ්රිතාන්යයන්ගෙන් කෙනෙකි. 1820 දී ඔහු නැගෙනහිර ඉන්දියා සමාගමේ සුපිරි කාර්ගෝ ලෙස චීනයේ සිය වෘත්තීය ජීවිතය ආරම්භ කළ අතර පසුව කැන්ටන් හි සමාගමේ ලේකම් බවට පත්විය.
1832 දී ලින්ඩ්සේ, ලූතරන් මිෂනාරි කාල් ගුට්ස්ලාෆ් සමඟ චීන වරායන් හි රහසිගත ගවේෂණයකට නායකත්වය දුන් අතර, අමෝයි, ෆුෂෝ, නිංෙබෝ, ෂැංහයි සහ ෂැන්ඩොං හි සංචාරය කළේය. ඔහු ව් යාපාරික අවශ් යතා ප් රවර්ධනය කිරීම සඳහා ක්විං චීනයට එරෙහි යුද්ධයේ ආධාරකරුවෙකි. ලින්ඩ්සේ යනු බැංකු හා නැව් සමාගමක් වන හොංකොං හි ලින්ඩ්සේ සහ සමාගමේ නිර්මාතෘවරයා ය.
අදහස්0